Guru Penjana Tranformasi Pendidikan.

Tajuk Artikel : Guru Penjana Transformasi Pendidikan Negara
Oleh : Nurul Farhana Bt Faidzul Adzhar  

          Berdasarkan artikel yang telah saya analisis yang bertajuk Peranan Guru Jana Transformasi Pendidikan oleh Mohd Fadzly Bin Mohd Izab, dapat saya simpulkan bahawa tugas seorang guru bukan sahaja berperanan sebagai penyampai ilmu, jurutera sosial, penyubur perpaduan, pencorak minda, pembangun sahsiah malah sebagai agen perubahan. Gurulah yang bertindak sebagai agen perubahan untuk menjana transformasi pendidikan Negara demi melahirkan modal insan yang mampu berdaya saing untuk membangunkan Negara selaras dengan misi Wawasan 2020 yang dibawa oleh mantan Perdana Menteri Keempat iaitu Tun Dr  Mahathir Bin Mohamad untuk menjadikan Malaysia sebuah Negara perindustrian yang maju menjelang tahun 2020.

Tunjang utama dalam pembangunan sumber manusia, berkait dengan sistem pendidikan Negara. Bagaimana sebuah Negara akan membangun sekiranya sumber manusia yang dihasilkan tidak berkualiti dan tidak mempunyai tahap pendidikan yang baik. Seperti yang dinyatakan di dalam Akta Pendidikan 1996, pendidikan itu sendiri bertujuan untuk melahirkan warganegara Malaysia yang berilmu pengetahuan, berketerampilan, bertanggungjawab dan berkeupayaan mencapai kesejahteraan diri sendiri serta memberi sumbangan terhadap keharmonian dan kemakmuran keluarga, masyarakat dan Negara. 

            Sehubungan dengan itu, tema hari guru pada tahun ini iaitu Guru Penjana Transformasi Pendidikan Negara adalah sangat sesuai bagi pendapat saya kerana tanggungjawab guru itu sendiri yang bertindak sebagai pencetus dan penggerak kepada transformasi sistem pendidikan Negara dalam usaha melahirkan generasi yang berintelek dan mempunyai jati diri yang teguh. Tetapi bagaimanakah peranan guru untuk menjadi penjana kepada trasnformasi pendidikan Negara? Seperti yang dinyatakan di dalam artikel yang telah disebut tadi, Kementrerian Pelajaran telah merencanakan pelbagai dasar, polisi dan pembaharuan pendidikan bagi memantapkan proses dan pengendalian sesi pembelajaran dan pengajaran di sekolah. Pendidikan itu sendiri bersifat dinamik dan sentiasa berubah-ubah dari masa ke semasa mengikut arus peredaran zaman. Jadi, Kementerian Pelajaran harus merangka dasar-dasar baru bagi memastikan sistem pendidikan Negara kita tidak ketinggalan jauh ke belakang dari Negara-negara moden yang lain. Pendemokrasian pendidikan dilihat merupakan salah satu langkah yang diambil oleh Kementerian Pendidikan dalam usaha  untuk memantapkan sistem pendidikan di Negara kita kepada tahap yang lebih baik. Di sinilah peranan guru dilihat sangat penting bagi merealisasikan pendemokrasian pendidikan ini terutama kepada murid-murid dan pihak ibu bapa kerana gurulah yang  bertindak sebagai agen penghubung di anatara masyarakat dengan dunia pendidikan yang sebenar.

Menurut Ee Ah Meng (1997), pendidikan merupakan satu usaha sistematik yang disengajakan, yang dibuat oleh sesuatu masyarakat untuk menyampaikan pengetahuan, nilai, sikap dan kemahiran kepada ahlinya serta usaha memperkembangkan potensi individu dan perubahan yang berlaku dalam diri manusia manakala demokrasi pula diertikan sebagai kesamaan atau keserataan. Berdasarkan definisi yang diberikan ini, dapat dijelaskan bahawa konsep pendemokrasian pendidikan ialah suatu proses menyampaikan ilmu pengetahuan kepada masyarakat secara total atau menyeluruh tanpa mengira aspek sosial sesuatu masyarakat dalam usaha untuk memperkembangkan potensi individu. Jelaslah di sini bahawa tidak seharusnya wujud diskriminasi berkaitan pendidikan bagi setiap individu dan masyarakat kerana peluang pendidikan harus diberikan secara total dan adil kepada setiap individu. Namun begitu, pendemokrasian pendidikan bukanlah suatu perkara yang mudah untuk dicapai kerana pada awalnya, sistem pendidikan di Negara kita sendiri bermula daripada sistem pendidikan penjajah yang diasaskan mengikut kumpulan-kumpulan suku kaum yang berpecah belah dari segi kumpulan etnik, bahasa dan kebudayaan.

Menurut Haris Md Jadi (1990), perkembangan pendidikan di Tanah Melayu pada zaman penjajahan adalah mengikut corak demografinya sebagaimana yang dicerminkan oleh kumpulan-kumpulan etnik yang terdapat dalam masyarakat. Sebelum pendidikan sekular diperkenalkan, pendidikan orang-orang Melayu adalah berorientasikan keagamaan dan tumpuan adalah pada pengajaran al-Quran. Pada peringkat awal usaha British untuk memperkenalkan pendidikan telah mendapat tentangan daripada penduduk tempatan. Di Pulau Pinang misalnya, pada peringkat awal usaha ini diperkenalkan, telah mendapat tentangan yng hebat daripada masyarakat di Pulau Pinang kerana mereka beranggapan bahawa sistem pendidikan tersebut bertentangan dengan agama Islam. Hanya apabila rundingan dibuat, masyarakat setempat bersetuju apbila persetujuan di antara pihak British dibuat dengan berjanji untuk mengajar Al-Quran di sekolah.

Selain itu, matlamat pendidikan penjajah Inggeris adalah selaras dengan proses pemasyarakatan mereka. Mereka melatih golongan orang Melayu bukan sahaja secara terasing daripada masyarakat penjajah, tetapi juga daripada masyarakat kampungnya. Persekolahan penjajah telah memasyarakatkan orang Melayu ke dalam dua aliran yang berbeza dari segi nilai-nilai dan norma-norma masyarakat Melayu itu sendiri. Pertama, orang Melayu dari sekolah Inggeris yang mempunyai nilai-nilai dan bahasa yang asing daripada masyarakat tempatan dan kedua ialah orang Melayu dari sekolah Melayu yang terasing daripada masyarakatnya sendiri oleh kerana mereka telah dimasyarakatkan oleh penjajah British dengan nilai melayu mengikut tafsiran penjajah Inggeris itu sendiri tanpa mengambil kira nilai masyarakat Melayu yang sebenarnya. Bagi orang-orang bukan Melayu seperti Cina dan India pula, keadaan mereka lebih runcing dan inilah yang membawa kepada pemasalahan-pemasalahan politik pada hari ini. Orang bukan Melayu yang menghadiri sekolah Inggeris telah melalui kurikulum yang tidak berteraskan Tanah Melayu. Di sekolah, mereka menerima pendidikan yang berbeza dengan norma-norma dan nilai-nilai masyarakat tempatan menyebabkan mereka tidak dimasyarkatkan dengan nilai-nilai dan norma-norma masyarakat bukan tempatan.

Selapas Negara mencapai kemerdekaan, sistem pendidikan yang baru mula diperkenalkan bagi mengubah sistem pendidikan yang diperkenalkan pada zaman penjajahan Inggeris yang tidak memenuhi keperluan dan kehendak Negara itu sepenuhnya. Secara perlahan-lahan, kerajaan mula menyepadukan sistem pedidikan Negara dan memberikan hak pendidikan yang sama rata kepada setiap kaum tanpa mengira latar belakang dan taraf sosial melalui reformasi pendidikan bermula dengan Penyata Razak (1956) bagi meningkatkan persepaduan antara kaum dan megelakkan perpecahan di kalangan kaum di Malaysia.  Beberapa perubahan dalam sistem pendidikan telah dilakukakan malalui Penyata Razak melalui penubuhan Jawatankuasa Pelajaran oleh Menteri Pelajaran pada waktu itu iaitu Y. B. Dato’ Tun Abdul Razak Hussein dan cadangan-cadangan yang disyorkan di dalam Penyata Razak ini telah dimaktubkan di dalam Ordinan Pelajaran 1957. Secara kesleuruhannya,

 Penyata Razak lebih tertumpu kepada usaha untuk memupuk perpaduan di kalangan kaum melalui pendidikan dan memberikan kesamarataan peluang pendidikan di kalangan masyarakat pelbagai kaum di Malaysia. Tujuan Penyata Razak seperti yang dinyatakan ialah bagi mengeratkan perpaduan kaum Melayu, Cina dan India sebagai satu rumpun bangsa di Tanah Melayu. Tujuan seterusnya ialah untuk menjadikan Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan, bahasa perpaduan dan bahasa pengantar di sekolah. Dengan menetapkan satu bahasa utama di setiap jenis sekolah di Malaysia, sekaligus dapat memupuk perpaduan di kalangan setiap kaum melalui satu sistem bahasa yang sama. Selain itu, tujuan Penyata Razak ialah bagi mengembangkan sistem pendidikan agar jurang perbezaan antara kaum dapat dikurangkan. Setiap kaum harus diberi peluang pendidikan yang sama rata kerana setiap kaum berhak mendapat peluang pendidikan yang adil dan saksama tanpa mengira latar belakang dan status sosial sesuatu kaum tersebut. Seterusnya ialah menyediakan kemudahan pendidikan yang mencukupi untuk melahirkan masyarakat yang berdisiplin, terlatih, liberal dan progresif. Kemudahan pendidikan yang mencukupi sangat penting bagi melahirkan sumber manusia yang bertaraf tinggi. Bagaimana sumber manusia yang baik dapat dilahirkan sekiranya mereka diberi peluang pendidikan hanya dengan menggunakan kemudahan yang tidak berkualiti.

Selain itu, tujuan yang dilihat tidak kurang penting di dalam Penyata Razak ini ialah mewujudkan sistem pendidikan yang lebih cekap dan berkesan. Ini bermaksud, organisasi yang memegang tampuk kepimpinan itu sendiri seharusnya lebih cekap di dalam merangka dan melaksanakan pelan-pelan pendidikan di Negara ini bagi memastikan kualiti sistem pendidikan di Negara kita berada pada tahap yang berkualiti.

Selepas itu, Akta Pendidikan 1996 telah digubal sebagai lanjutan pembaharuan dari Akta Pelajaran 1961 yang dilihat lebih memberi fokus kepada setiap aspek di dalam usaha untuk memantapkan sistem pendidikan kebangsaan berseuaian dengan hasrat kerajaan untuk menjadikan Malaysia sebagai sebuah pusat kecemerlangan pendidikan yang bekualiti. Menurut Ibrahim Saad (1990), Akta Pendidikan ini merupakan kesinambungan kepada Penyata Razak yang menjadi asas kepada dasar pendidikan Negara kita di mana skop yang dinyatakan lebih jelas dan terperinci kepada lebih banyak aspek di dalam pendidikan. Selain itu, Akta Pendidikan yag digubal ini merupakan satu persediaan awal ke arah menghadapi cabaran pendidikan pada peringkat akan datang yang lebih mencabar dan memerlukan persaingan yang kuat bagi memastikan sistem pendidikan di Negara kita setaraf dengan Negara-negara lain.

Dilihat Akta Pendidikan ini lebih mementingkan kesamarataan hak dan peluang pendidikan kepada semua kelompok masyarakat tidak kira perbezaan kaum dan juga etnografi masyarakat tersebut. Ini terbukti apabila selain menjaga kedudukan Bahasa Malaysia sebagai bahasa pengantar utama, bahasa ibunda iaitu Bahasa Cina dan Bahasa India turut tidak ketinggalan apabila pengajaran bahasa ibunda boleh dijalankan di sekolah kebangsaan dan sekolah menengah kebangsaan apabila jumlah permintaan ibu bapa melebihi 15 orang jika didapati munasabah dan praktikal. Jelas di sini bahawa, bukan sahaja bahasa Melayu diberi keutamaan bahkan bahasa ibunda bagi kaum lain iaitu Bahasa Cina dan Bahasa India turut tidak ditindas. Bahkan, bahasa bagi kaum asli turut tidak terkecuali apabila ia turut boleh diajar di sekolah kebangsaan dan sekolah jenis kebangsaan apabila permintaan daripada ibu bapa melebihi daripada 15 orang dan apabila ia didapati munasabah dan praktikal.

Selain itu, kedudukan peluang pendidikan bagi murid-murid berkeperluan khas dilihat lebih jelas dan ternyata mereka juga diberi hak untuk menerima peluang pendidikan yang sama dengan murid-murid yang lain iaitu dengan membolehkan mengadakan pendidikan khas di sekolah-sekolah khas atau di mana-mana sekolah rendah atau menengah. Peluang pendidikan bagi murid berkeperluan khas seharusnya tidak dipandang remeh kerana mereka juga merupakan salah satu sumber pembangunana Negara.

Pendidikan awal kanak-kanak juga tidak dilupakan bagi membantu keluarga yang kurang berada untuk menghantar anak mereka mendapat pendidkan peringkat awal di peringkat tadika apabila adanya peruntukan yang membolehkan Menteri pendidikan menubuhkan dan menyenggara tadika selain mutu program pendidikan di semua tadika juga akan dapat dipertingkatkan kerana tadika-tadika ini diwajibkan menggunakan Garis Panduan Kurikulum Prasekolah yang dikeluarkan oleh Kementeian Pendidikan.

Dengan pelaksanaan Akta Pendidikan ini, walaupun lebih berfokus untuk menyepadukan kaum dan memupuk perpaduan, ia juga dilihat membawa kepada kesamarataan hak bagi setiap lapisan masyarakat untuk mendapat peluang pendidikan yang berkualiti. Berdasarkan apa yang dikupas berkaitan Akta Pendidikan di atas, dapat dilihat secara jelas bahawa setiap lapisan masyarakat tanpa mengira kaum dan status sosial yang berbeza diberikan peluang yang sama untuk mendapat peluang pendidikan untuk memajukan diri serta menjadi sumber kepada pembangunan ekonomi Negara yang berkualiti.

Jika dilihat berdasarkan dasar pendidikan dan akta pendidikan yang telah dilaksanakan oleh kerajaan, proses transformasi pendidikan bukanlah sesuatu yang baru. Sejak dari era selepas kemerdekaan lagi dasar-dasar pendidikan sering berubah dari masa ke semasa atau mengalami proses transfomasi selaras dengan perubahan zaman masa kini. Berbalik kepada tajuk artikel yang dinyatakan di atas iaitu ‘Guru Jana Traansformasi Negara, jelas menunjukkan bahawa peranan guru dan tanggungjawab guru itu sendiri sangat penting di dalam menjana transformasi pendidikan negara. Di dalam konsep pendemokrasian pendidikan ini juga, guru perlulah berdiri di barisan hadapan sebagai pemangkin kepada usaha untuk menjadikan sistem pendidikan di Negara kita sama rata kepada semua masyarakat tanpa mengira kaum dan agama.

Terdapat pelabagai isu dan cabaran di dalam usaha untuk memastikan pemdemokrasian pendidikan ini dapat dilaksanakan dan dicapai secara total dan berkesan. Selain melalui dasar-dasar kerajaan yang telah dilaksanakan dan melalui reformasi-reformasi pendidikan yang telah terlaksana, beberapa pendekatan juga telah diambil di dalam usaha untuk menjayakan dan memantapkan lagi pendemokrasian pendidikan ini. ‘Pendidikan Untuk Semua’ dilihat sebagai suatu pendekatan untuk memberi peluang pendidikan secara adil dan saksama dan sudah tentu tertumpu kepada masyarakat di kawasan luar Bandar serta kawasan-kawasan pedalaman Semenanjung serta Sabah dan Sarawak serta beberapa kawasan-kawasan yang dilihat sebagai kawasan miskin di bandar-bandar. Melalui aspek pendekatan Pendidikan Untuk Semua ini, pendemokrasian pendidikan memerlukan pengagihan kewangan dan sumber secara adil dan saksama dengan memberi penumpuan kepada kawasan-kawasan yang disebut tadi. Jelas di sini bahawa sistem pendidikan di Malaysia tidak pernah menindas dan mengabaikan mana-mana golongan masyarakat untuk mendapat peluang pendidikan yang berkualit. Seperti yang diketahui, kerajaan telah menyediakan pendidikan percuma bagi meringankan beban golongan yang kurang berkemampuan untuk menghantar anak-anak mereka ke sekolah. Di dalam usaha pendemokrasian pendidikan ini, bantuan lain yang diberikan ialah seperti menyediakan Skim Pinjaman Buku Teks (SPBT) bagi semua murid. Jika sebelum ini hanya golongan yang kurang berkemampuan sahaja diberikan bantuan pinjaman buku teks, tetapi pada hari ini setiap murid diberikan kemudahan yang sama kerana kerajaan beranggapan bahawa setiap murid berhak unutk mendapat kemudahan yang disediakan kerana pendidikan adalah untuk semua.

            Pembinaan sekolah-sekolah berasrama penuh juga dilihat salah satu usaha pendemokrasian pendidikan. Contohnya, pembinaan sekolah berasrama penuh iaitu Sekolah Menengah Sains Cheras yang memberi peluang kepada pelajar-pelajar dari golongan keluarga yang miskin di luar Bandar yang berpotensi untuk mendapat peluang pendidikan yang berkualiti. Kuota kemasukan pelajar ke sekolah berasrama penuh diberikan kepada pelajar cemerlang yang berasal dari keluarga miskin bagi membela hak pelajar-pelajar ini untuk terus mendapat peluang pendidikan yang berkualiti walaupun berasal daripada keluarga yang miskin.

            Di sinilah peranan guru dilihat sangat penting untuk memberi semangat kepada murid-murid yang  datang daripada golongan keluarga yang miskin untuk terus menuntut ilmu dan tidak menjadikan isu kemiskinan itu sebagai alasan untuk tidak meneruskan usaha mereka di dalam bidang pendidikan. Guru juga seharusnya tidak bersifat memilih bulu iaitu kurang memberi tumpuan kepada murid-murid yang datang dari golongan miskin dan hanya memberi perhatian kepada murid-murid dari golongan atasan sahaja. Situasi sebegini akan menimbilkan rasa rendah diri kepada murid-murid tersebut dan hilang keyakinan diri sekaligus menyebabkan mereka tidak berminat untuk terus belajar.

            Pada pendapat saya juga, di dalam usaha menjana trasnformasi Negara, kebajikan orang asli juga harus tidak dilupakan kerana murid-murid dari golongan ini juga mampu untuk menjadi pemacu kepada pembangunan Negara. Kemajuan sistem pendidikan Negara kita harus lebih progresif dan mengutamakan kebajikan orang asli. Mereka juga seharusnya sama-sama merasai kesan transformasi sistem pendidikan Negara. Kemajuan di dalam sistem pendidikan juga harus sama-sama dirasai oleh murid dalam kalangan orang asli ini. Statistik awal tahun 2000 menunjukkan masih terdapat sekolah di kawasan pedalaman, terpencil dan pulau yang tidak mendapat kemudahan asas. Pada ketika itu, terdapat 20.6 peratus sekolah yang tidak mempunyai talian telefon, 86.6 peratus tiak mempunyai mesin faks, 7.3 peratus tidak mendapat bekalan elektrik dan 24.78 peratus tidak menerima bekalan air paip awam. Kekuarangan kemudahan insfrastrukutr sedikit sebanyak akan membawa kepada kemerosotan ke atas prestasi pelajar. Hal ini tiada kaitan dengan kecerdesan pelajar, tetapi lebih kepada corak hidup serta peluang yang terhidang kepada mereka. Secara keseluruhannya, pencapaian Ujian Pencapaian Sekolah Rendah(UPSR) pada tahun 2000 jelas menunjukkan prestasi akademik prestasi akademik murid luar bandar lebih rendah - dalam mata pelajaran Bahasa melayu, Bahasa Inggeris, Matematik dan Sains. Pencapaian murid bandar di atas tahap penguasaan minimum (A,B,C) bagi mata pelajaran Bahasa Inggeris adalah 67.5 peratus berbanding murid luar bandar iaitu iaitu 51.9 peratus. Pencapaian yang sama ditunjukkan bagi mata pelajaran Matematik iaitu 80.5 peratus bagi murid bandar berbanding 72.7 peratus bagi murid luar bandar. Begitu juga bagi mata pelajaran Sains, pencapaian murid bandar ialah 81 peratus berbanding murid luar bandar cuma 75.9 peratus.. Di sinilah dilihat sejauh mana pendemokrasian pendidikan dapat dicapai dan tahap perubahan pendidikan masyarakat orang asli.. Jurang pendidikan di antara masyarakat orang asli dengan masyarakat Bandar dilihat sangat jauh berdasarkan statisitik yang dinyatakan tadi. Namun begitu, semakin lama jurang perbezaan di antara masyarakat orang asli dan masyarakat Bandar dilihat semakin berkurang kerana pelbagai usaha dijalankan oleh kerajaan bagi membantu meningkatkan tahap pendidikan orang asli pada hari ini.

Contohnya melalui Pelan Trasnformasi Pendidikan Orang Ali yang telah dilancarkan oleh YAB Tan Sri Dato’ Haji Muhiyiddin Yassin telah menggariskan tujuh inisiatif baru bagi mengarusperdanakan masyarakat orang asli seiring dengan kemajuan yang sedang dialami di Malaysia pada hari ini. Pertama, memantapkan pentadibiran sekolah-sekolah yang mempunyai murid-murid dari kalangan orang asli bermula di peringkat sekolah, Pejabat Pelajaran Daerah, Jabatan Pelajaran Negeri dan Kementerian di mana kualiti kepimpinan dan pengurusan di semua peringkat akan dipertingkatkan dengan memastikan segala isu dan pemasalahan yang dihadapi anak-anak orang asli dapat diselesaikan segera. Kedua, memasukkan elemen Pendidikan Vokasional di peringkat menengah rendah di semua sekolah menengah harian yang menjadi tumpuan masyarakat orang asli dengan pelbagai kemahiran sebagai persiapan sebelum memasuki alam pekerjaan. Dengan mewujudkan elemen vokasional ini dilihat mampu membantu murid-murid yang kurang cemcerlang di dalam pendidikan untuk meneruskan pengajian mereka ke arah bidang kemahiran. Ini membantu murid-murid orang asli untuk meningkatkan potensi diri mereka walaupun tidak cemerlang di dalam bidang akademik. Seterusnya ialah mengurangkan kadar keciciran orang asli ke sekolah sebanyak enam peratus setiap tahun mulai tahun 2013 dan bagi meningkatkan pencapaian prestasi sekolah-sekolah yang menjadi tumpuan masyarakat orang asli, Kementerian Pelajaran telah merangka program-program yang bersesuian seperti Kelas Bimbingsn Khas, Program Peningkatan Kadar Literasi dan Numerasi (LINUS) dan sebagainya. Selain itu, mempertingkatkan pengambilan pelajar-pelajar bagi Program Khas Ijazah Sarjana Muda Perguruan (PISMP) di Institut Pendidikan Guru Kampus Tuanku Afzan, Kuala Lipis mengikut keperluan semasa. Sehubungan itu, PISMP bagi orang asli akan dilaksanakan pada bulan Julai 2012 dengan pengambilan permulaan seramai 25 orang pelajar. Akhir sekali ialah menambahbaik kemudahan insfrastruktur dan prasarana pendidikan orang asli menerusi penambahan sebanyak empat buah Sekolah Model Khas Komprehansif K9 di perak, Selangor, Johor dan Pahang bermula tahun 2013. Kerajaan juga akan terus meneliti keperluan pembinaan sekolah baru di kawasan-kawasan penempatan orang asli yang mempunyai ramai penduduk. Seterusnya, sebanyak empat buah asrama berpusat akan dinaiktaraf mulai tahun 2013 bagi kemudahan dan keselesaan murid-murid orang asli selain usaha untuk menyediakan pelbagai kemudahan asas seperti pengangkutan bas dan kenderaan pacuan empat roda bagi memastikan mereka dapat menjalani pelbagai aktiviti persekolahan dengan lebih berkesan.

Berdasarkan usaha-usaha yang dijalankan di atas, dapat kita lihat bahawa pendidikan orang asli juga sedang mengalami proses transformasi atau pembaharuan. Mereka diberi pelbagai bantuan dan intensif bagi memastikan kemajuan sistem pendidikan Negara dapat dirasai oleh setiap lapisan masyarakat tanpa mengira kawasan etnografi atau taraf sosial. Guru-guru novis juga harus bersifat lebih terbuka dan bersedia untuk menabur bakti mendidik murid-murid dari golongan orang asli ini tanpa sebarang rasa paksaan. Keikhlasan seorang guru dalam mendidik anak bangsa itu dapat dilihat berdasarkan cara dan bagaimana kaedah yang digunakan di dalam kelas sewaktu proses pengajaran dan pembelajaran berlangsung. Guru yang ikhlas dalam mendidik akan berusaha menggunakan pelbagai kaedah yang menarik bagi memastikan ilmu yang cuba disampaikan kepada murid dapat difahami dengan jelas tanpa mengira status sosial atau kaum. Selain itu, penstrukturan semula pemberian Elaun Khas Mengikut Lokasi dan Tahap Kesusahan bagi guru-guru di kawasan pedalaman Sabah dan Sarawak juga membuktikan bahawa bidang pendidikan, guru-guru dan murid-murid walau di mana sahaja berada menjadi keutamaan serta menjadi agenda semasa kerajaan. Penstrukturan semula ini juga sedikit sebanyak dapat memberi semangat baru kepada guru-guru di kawasan pedalaman untuk terus memberi berkhidmat dengan lebih berdedikasi.

Sasaran kerja Utama Pendidikan Malaysia telah melatakkan isu pendemokrasian pendidikan sebagai prioriti utama di dalam usaha untuk memantapkan Pelan Tindakan Sasaran 1996 di  semua peringakat pengoperasian iaitu di keseluruhan peringkat organisasi pendidikan, kementerian, jabatan-jabatan pendidikan, pejabat pendidikan daerah dan sekolah-sekolah. Jelas menunjiukkan di sini bahawa pendemokrasian pendidikan adalah tanggungjawab bersama dan menjadi keutamaan kepada pelaksana pendidikan untuk memastikan pendemokrasian pendidikan ini dapat dicapai sepenuhnya.

Jika dilihat secara meluas, dapat saya simpulkan bahawa pendemokrasian pendidikan sangat penting di dalam usaha untuk menjana transformasi pendidikan. Pendemokrasian pendidikan  ini membawa kepentingan kepada pelbagai lapisan masyarakat kerana melalui pendemokrasian pendidikan ini, setiap lapisan masyarakat mempunyai hak untuk mendapat peluang pendidikan yang sama rata. Setiap lapisan masyarakat berpeluang untuk meningkatkan taraf pendidikan mereka kerana pelbagai usaha telah dilaksanakan oleh kerajaan bagi membantu meningkatkan kualiti dan peluang pendidikan pada hari ini. Dari segi masyarakat, isu pendemokrasian ini sangat penting kepada mereka kerana mereka lebih berpeluang untuk mengetahui peluang-peluang pendidikan yang disediakan seklaigus menimbulkan minat mereka terhadapt pendidikan anak-anak mereka. Masyarakat umumlah yang menjadi penyumbang terhadap maklum balas kepada sistem pendidikan pada masa kini.

Selain itu, bagi kalangan pelaksana pendidikan iaitu guru-guru pula, perlualah berperanan dengan lebih meluas lagi dalam usaha untuk menjana transformasi pendidikan kerana gurulah yang menjadi tunjang utama serta penggerak utama dalam menjana transformasi pendidikan Negara kerana guru dilihat sebagai agen perubahan utama selain berfungsi sebagai penyampai ilmu, jentera sosial, penyubur perpaduan serta pembangun sahsiah modal insan. Guru juga perlu memahami dengan lebih mendalam tentang isu atau konsep pendemokrasian pendidikan kerana golongan guru lah yang beritndak dari akar umbi untuk memebri peluang pendidikan yang sama rata kepada setiap murid tanpa mengira latar belakang. Walaupun guru-guru terpaksa ditugaskan di kawasan pedalaman contohnya, mereka seharunya bersikap positif dan sanggup menyampaikan ilmu secara adil kepada setiap murid di kawasan tersebut tanpa mengira satus sosial serta latar belakang murid tersebut.